75 leden aanwezig

Birthe begon met een korte introductie over zichzelf. Zij heeft als basis Kunstgeschiedenis met als specialiteit mode. Momenteel werkt zij freelance voor musea en geeft ook minors over de geschiedenis van de mode aan de universiteit.

Voor de pauze werd de geschiedenis van de mode van 1600-1900 behandeld. Te beginnen met een plaatje van de Flinstones in hun dierenvelletjes maar met parelkettinkje en stropdas. Dit gaf mooi weer hoe de mens zich van de ander wil onderscheiden en hoe status altijd een grote rol speelde. De Spaanse invloed is bij ons groot geweest. Zwarte stoffen en molenkragen (later zo genoemd) of lubbenkraag. Ook toen de Spanjaarden al weer vertrokken waren bleef deze dracht nog lang in de Nederlanden gedragen. Zwarte stof was moeilijk te maken en kwaliteit was er goed aan af te lezen. Voor de lubbenkraag had men tot 15 meter batist nodig en wanneer die gewassen moest worden moest dit op een bleekveld gebeuren en vervolgens weer in vorm gebracht. Aan deze dracht was de status van een persoon goed af te lezen.

Lange broeken waren voor het gewone volk. De mannelijke adel droeg kousen en de mode bepaalde met wat voor versierselen deze gedragen werden, rozetten, strikjes, plooien.

Gepoederde pruiken kwamen in de mode toen Lodewijk de 14^e kaal begon te worden. De dames kamden hun haren wel hoog op over haarstukjes maar werden meestal niet gepoederd. 

Ten tijde van de Barok  droegen mannen weelderige kleding in meerdere lagen met linten. Dit kwam uit Frankrijk en Engeland over en werd waarschijnlijk geïntroduceerd door  Rijngraaf Pfaltz, het Rhingrave kostuum.

En dan waren er nog alle stadia van de rijgkorsetten die minder kwalijk bleken te zijn dan we dachten! Het vervormde de taille meer waardoor het silhouet veranderde dan dat het lichaam volledig afgekneld werd. Ook de diverse stadia van de rokken voor dames kwam aan bod. Het begon met de verschillende zware lagen stof, dan de lichtere satijnen stoffen en vervolgens de hoepelrokken gevormd door riet en later ook door ijzeren kooien.

In de 19^e eeuw gaat de kleding van de mannen meer richting het huidige pak: lange broek, vest en jas. De dames hebben begin van deze eeuw een hoge taille. Later zakte de taille weer en kregen de jurken grote pofmouwen. Confectie komt dan op tijdens de industrialisatie.

In de pauze konden we de 20^e eeuwse kleding die Birthe had meegenomen van nabij bekijken.

Na de pauze kwam de 20^e eeuw aan bod. Deze eeuw kenmerkt de damesmode zich met name door verschillende roklengtes. De kleding die meestal getoond wordt voor de jaren 20 is hooguit 2 jaar in de mode geweest. Ervoor en erna waren de rokken wat langer met een lage taille. De crisis jaren hebben weinig invloed op de hoeveelheden stof. Dit komt mede doordat er nu ook fabriekskleding is. Soms deels handmatig zoals bijvoorbeeld de bevestiging van kant aan kleding. De mode van de grote modehuizen uit Parijs en Londen kwam uiteindelijk in afgeslankte vorm ook in de warenhuizen terecht. In de tweede wereldoorlog werd kleding op creatieve wijze vermaakt af samengevoegd. Dit gebeurde voordien ook maar nu nog meer nu stof op de bon was als het er al was. Mode ontwerpen ging ook toen gewoon door. Nylon dat kort voor de oorlog was ontwikkeld werd nu voor parachutes gebruikt. Van de parachutes werd ook weer kleding gemaakt. Na de oorlog werd de kwaliteit van nylon verbeterd voor kleding. De ontwikkeling van materialen blijft doorgaan. De kleding industrie is momenteel één van de meest vervuilende industrieën en hergebruik wordt steeds belangrijker. Daarmee eindigde de lezing.

Dit was een korte samenvatting van een fantastische lezing.